http://2001.eclipsvakantie.nl/ vorige index volgende
Dinsdagochtend voel ik me een stuk beter. Beneden scoor ik nog even een Engels ontbijtje, breng m'n tassen naar beneden, en vis m'n vliegticket uit de toilettas.
Om een uur of tien stappen we voor het laatst in de truck, en we rijden naar het vliegveld. Inchecken, airport tax betalen, afscheid nemen, en de douane doorlopen. M'n jas geeft de nodige problemen. Achteraf blijk ik een pakje batterijen bij me te hebben. [Het eten wordt in het vliegtuig geladen] Dom. Ook met m'n tas zijn ze niet blij. Ze willen m'n verbandschaar zien voor ik verder mag lopen.
Hoewel bovenstaand ritueel best veel tijd kost, is het grote wachten nu pas begonnen. Ik heb nog net genoeg geld bij me voor een glas cola, maar ook niet veel meer dan dat. De tijd vul ik met het struinen langs de winkeltjes, het kijken hoe de bagage het vliegtuig ingegooid wordt, maar bovenal met wachten. Erg groot is het hier niet.

[Een rivier vanuit de lucht] Na iets meer dan twee uur stappen we in, en laten we Harare achter ons. Na een tijdje vliegen komen we aan in Johannesburg. Ook hier moeten we de nodige tijd doorbrengen, maar ik heb gelukkig een creditcard bij me. Eerst moet ik in de rij staan om boardingpasses bij m'n tickets te krijgen, daarna kan ik door naar de vertrekhal.
Daar koop ik een CD bij Music Moods, gevolgd door een geweldige hamburger bij Steers. Lekker, maar wel erg peperig. Na een plezierige slentertocht langs allerhande winkeltjes, sluit ik me aan bij een groep Hollanders, die allemaal met Lufthansa terug naar huis moeten. Bijna allemaal dragen ze een Nyaminyami-hangertje. [No person other than operator allowed in this area.
Denk je dat iemand zich daaran houdt?] Eerst een 4-pack Castle halen in de tax-free winkel. Lekker een pilsje drinken tijdens het wachten. Biertjes uitdelen is ook nog steeds een hobby van me.

Langzaam wordt het avond. Tijd om te boarden. Terug naar het noorden.
Bij het wegvliegen is het al donker. Beneden me zie ik de straatverlichting van Johannesburg, en later ook van andere plaatsen. Verder zie ik soms bosbranden en onweer beneden me.
Af en toe is het lekker je benen te strekken in het gangpad. Helaas word je dan in de meeste gevallen door het meevliegend personeel verzocht terug te gaan naar je stoel. Het vliegtuig schijnt daarvoor te weinig zuurstof meegenomen te hebben.
Ik probeer wat te slapen, en op sommige momenten lukt dat ook. Op andere momenten ben ik blij dat ik niet slaap. Die onweersbui boven Zaire had ik niet willen missen.